Charyzmat
Członkinie Wspólnoty realizują powołanie w zwykłych warunkach życia świeckiego, w środowiskach społeczno-zawodowych, urzeczywistniając swoje całkowite oddanie Bogu poprzez praktykę rad ewangelicznych, do których zobowiązują się ślubami czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Fundamentem duchowości członkiń jest Liturgia eucharystyczna, Liturgia Godzin oraz czytanie Biblii i miłowanie Słowa Bożego.
Wspólnota ma charakter modlitewno–ekspiacyjny wyrażający się w trosce o kapłanów: o świętość ich życia, o ich wierny udział w kapłaństwie Chrystusowym oraz w intencji nowych powołań kapłańskich. Każda z członkiń modli się i ofiaruje życie za kapłanów z powierzonej jednej diecezji polskiej i z kraju misyjnego.
Charyzmatem jest modlitwa i ofiara w intencji kapłanów. Hasło instytutu brzmi: „Chwała Ojcu przez Syna w Duchu Świętym. Amen. Alleluja”.
Formacja
Formacja, czyli włączenie w życie Stowarzyszenia przebiega w trzech etapach:
1. czas próby trwający nie krócej niż dwa lata.
2. okres formacji (więzów czasowych) trwający nie krócej niż pięć lat
3. włączenie trwałe – złożenie profesji wieczystej.
Historia
Rok 1956 – 29 września w Zielonce k. Warszawy pierwsze członkinie złożyły Bogu, na ręce księdza Wacława Świerzawskiego, śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Data ta zostaje przyjęta za początek istnienia Wspólnoty.
Rok 1960 – powstaje pierwsza wersja konstytucji. Wspólnota przyjmuje patronat Przenajświętszej Trójcy i cel apostolski, którym jest modlitwa i ofiara za kapłanów oraz w intencji nowych powołań kapłańskich.
Rok 1962 – zostaje pogłębiony konkret celu apostolskiego – każda z członkiń modli się i ofiaruje swoje życie za kapłanów z przydzielonej jej diecezji Polski i świata.
Rok 1965 – Ojciec Założyciel ks. Wacław Świerzawski przedstawia Wspólnotę ks. Kardynałowi Karolowi Wojtyle.
Rok 1978 – powstają grupy terytorialne: warszawsko–łódzka i krakowsko– gliwicka.
Rok 1992 – Ojciec Założyciel zostaje mianowany przez Ojca św. Jana Pawła II biskupem diecezjalnym diecezji sandomierskiej.
Rok 1996 – dekretem z dnia 29 września Abp. Władysław Ziółek eryguje na prawie diecezjalnym Stowarzyszenie Przenajświętszej Trójcy jako Publiczne Żeńskie Stowarzyszenie Świeckich Kościoła Rzymskokatolickiego dążące do przekształcenia się w Instytut Życia Konsekrowanego. Rok 2006 – uroczyste obchody pięćdziesięciolecia istnienia Wspólnoty Przenajświętszej Trójcy. W roku 2016 – sześćdziesięciolecie Wspólnoty.
Założyciel
Założycielem jest ks. Wacław Świerzawski – obecnie biskup senior diecezji sandomierskiej. Ks. Wacław Józef Świerzawski urodził się 14 maja 1927 roku w Złoczowie. W roku 1944 Wacław Świerzawski wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Lwowie. 11 grudnia 1949 roku, z rąk ks. arcybiskupa archidiecezji lwowskiej Eugeniusza Baziaka, ks. Wacław Świerzawski otrzymał święcenia kapłańskie.
Pracę duszpasterską rozpoczął jako wikariusz w katedrze św. Jakuba Apostoła w Nysie. W roku 1950 uzyskał tytuł magistra teologii na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W tymże roku rozpoczął pracę jako wikariusz w parafii św. Wojciecha w Cieszanowie. W 1954 roku uzyskał tytuł magistra prawa kanonicznego w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W czasie studiów prawniczych, w latach 1952 – 1957, był kapelanem Sióstr Dominikanek Misjonarek w Zielonce k/Warszawy. Tam założył wspólnotę życia konsekrowanego Przenajświętszej Trójcy.
W roku 1957 ks. Wacław Świerzawski został przeniesiony do Krakowa, gdzie przez osiem lat pracował jako duszpasterz akademicki w kolegiacie św. Anny. W 1965 roku wyjechał na studia do Rzymu do Benedyktyńskiego Instytutu Liturgicznego św. Anzelma. Tytuł doktora teologii uzyskał w tymże Instytucie w 1968 roku. W tymże roku został dyrektorem Instytutu Liturgicznego przy Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Na tej uczelni, w 1975 roku uzyskał tytuł doktora habilitowanego i objął stanowisko kierownika Katedry Homiletyki. W 1971 roku ks. Wacław Świerzawski założył drugą wspólnotę życia konsekrowanego – Wspólnotę Chrystusa Kapłana, Proroka i Króla.
W 1981 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1989 roku – profesora zwyczajnego i został dodatkowo kuratorem Katedry Teologii Życia Wewnętrznego. Wybrany dwukrotnie rektorem Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, pełnił ten urząd aż do roku 1992, tj. do momentu mianowania go przez Ojca św. Jana Pawła II biskupem diecezji sandomierskiej. W 1990 roku założył trzecią wspólnotę życia konsekrowanego – Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi Królowej, Służebnic Chrystusa Obecnego. Sakrę biskupią otrzymał 28 kwietnia 1992 roku w katedrze sandomierskiej z rąk Nuncjusza Apostolskiego, arcybiskupa Józefa Kowalczyka.
W 1999 roku, Pasterz diecezji obchodził pięćdziesiątą rocznicę swych święceń kapłańskich. W jubileuszowym roku 2000 ks. Biskup Wacław Świerzawski założył czwartą wspólnotę życia konsekrowanego kapłanów diecezjalnych – Wspólnotę Kapłanów Chrystusa Paschalnego. Dnia 2 października 2002 roku Ksiądz Biskup przeszedł na emeryturę i zamieszkał w klasztorze Sióstr św. Jadwigi w Zawichoście.
Kontakt:
Zgromadzenie Sióstr św. Jadwigi Królowej Służebnic Chrystusa Obecnego
ul. 11 Listopada 5
27 –630 Zawichost
e-mail: wpt56@tlen.pl
Dodaj komentarz