Skip to content
Jadwiżanki Jadwiżanki

Menu

  • Wspólnota
    • Historia
    • Charyzmat
    • Patronowie
    • Powołanie
    • Klasztory
  • Aktualności
  • Czytelnia/blogi
    • Czytelnia
    • Rozważania
    • Okno biblijno-liturgiczne
    • Z pism Założyciela
    • Bibliografia Założyciela
    • Varia
    • Blogi
    • Dom Modlitwy
    • Iść za Barankiem
    • Angelologia i dal
    • Głębiej niż widzisz
    • Kwiaty w kościele
    • Katechumenat w Łodzi
    • Vlog liturgiczny
    • Sponsa Verbi
  • Nasza działalność
  • Galeria
  • Kontakt
  • Klasztory

Msza święta krok po kroku – Wejście

5 marca 2016 1 kwietnia 2016 w dziale Komentarze
12387851_10205861094982359_1529343905_n
Marzena Władowska CHR

Temat Eucharystii był już przeze mnie (…) podejmowany, jednak wiele osób prosiło mnie o przybliżenie w prosty sposób znaczenia poszczególnych części Mszy świętej. Idźmy zatem krok po kroku, żeby pogłębić nasze rozumienie i udział w Eucharystii, bo tutaj jest ukryty owoc naszego odkupienia, czyli nasze szczęście.

Zacznijmy od Obrzędów wstępnych. Składają się na nie: śpiew na wejście, pozdrowienie ołtarza, znak krzyża, pozdrowienie ludu, akt pokuty, błagalne zawołanie Kyrie eleison, w niedziele (poza wielkim postem i adwentem) i w święta hymn Gloria oraz kolekta. Zatem:

Wejście (introit) – wiemy z historii, że w starych bazylikach w Rzymie zakrystie były budowane w bliskości głównego wejścia, dlatego celebrans z asystą pokonywał drogę do ołtarza procesjonalnie. Tej procesji towarzyszył śpiew psalmu (wtedy był to, oczywiście, charyzmatyczny chorał). W odnowionej po Soborze Watykańskim II Liturgii zwyczaj procesjonalnego wejścia stosowany jest podczas uroczystych celebracji – na początku procesji idą ministranci z kadzielnicą, krzyżem i zapalonymi świecami, za nimi pozostali ministranci, dalej lektor niosący księgę Ewangelii i w końcu sam celebrans. Trzeba wiedzieć, że taka struktura procesji nie jest przypadkowa. Wszystkie znaki, słowa i gesty podczas Mszy świętej mają głębokie znaczenie teologiczne, dlatego potrzeba, byśmy się poprzez nie dali pociągać do wnętrza ukrytej rzeczywistości. Tak ukształtowana procesja ma więc swoją głęboką symbolikę. Jak pisze Ks. Sinka: „Krzyż jest znakiem przychodzącego do nas Chrystusa, księga Ewangelii zawiera Jego słowo, kapłan jest Jego ‘ręką’, płonące świece mówią o Nim jako Światłości, a kadzielnica zachęca do wielbienia Go”.

Kolejnym znakiem wpisanym w obrzędy wstępne jest pozdrowienie ołtarza – dokonuje się ono przez akty oddania czci: pokłon, ucałowanie ołtarza i okadzenie. To zrozumiałe, nawet dla niewierzących, znaki szacunku, miłości i uwielbienia. Ołtarz jest symbolem samego Chrystusa. Kiedy kapłan całuje ołtarz, całuje przyjacielsko swojego Mistrza i Pana (pamiętamy jednak scenę pojmania Chrystusa i jego słowa skierowane do Judasza: „Przyjacielu, pocałunkiem wydajesz Syna Człowieczego?”). Trzeba się troszczyć o wiarę, by była żywa, by nie ulegała rutynie, przyzwyczajeniu, byśmy nie wykonywali gestów automatycznych lub na pokaz, i byśmy patrząc na kapłana całującego ołtarz, mieli świadomość, że Chrystus jest pośród nas i Jemu jedynemu należy się najwyższa cześć.

Po geście ucałowania ołtarza kapłan rozpoczyna Mszę świętą znakiem krzyża i pozdrowieniem skierowanym do wiernych. Wszyscy czynimy znak krzyża – dotykamy czoła, serca, ramion. Ten znak zbawienia obejmuje całą naszą osobę, wszystkie nasze władze – umysł, wolę, serce. Obejmuje wraz z nami całe nasze życie. Starajmy się wykonywać ten gest zawsze w pełni świadomie, starannie – to nie „łapanie natrętnej muchy”, ale świadectwo wiary w zbawczą obecność Boga w moim życiu. To także uznanie fundamentalnej prawdy chrześcijaństwa o zbawieniu, które przyszło przez krzyż i znalazło swoje dopełnienie w zmartwychwstaniu, bez których  nie ma rzeczywistego dostępu do Ojca i do nieba. Znakiem krzyża rozpoczynamy każdą czynność liturgiczną, ale ten znak czyniony na początku Eucharystii ma wyjątkową wymowę, ponieważ Msza święta jest nie tylko ucztą, ale także uobecnioną dla nas Ofiarą Chrystusowego Krzyża, do udziału w której jesteśmy zaproszeni. C. d. n.

Marzena Władowska CHR, w: „Posłaniec św. Antoniego”, 1 (2016), styczeń-luty.

Napisała: Marzena Władowska

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

  • Witaj na stronie sióstr jadwiżanek wawelskich. Zapraszamy Cię do poznawania nas i tego, co robimy, bo otrzymałyśmy Dar, którym pragniemy się dzielić:

    „Doświadczenie Obecności Boga przemienia życie człowieka. Jest jak narodziny, jak wydostanie się nagle w przestrzeń człowiekowi właściwą, gdzie można oddychać powietrzem i ze zdumieniem oglądać świat, który jest” (Bp Wacław Świerzawski – nasz Założyciel).

  • Aktualności
  • św. Jadwiga Królowa dziś
  • Zapraszamy i polecamy
  • Nowe teksty

Okno biblijno-liturgiczne

XV Niedziela Zwykła

XV Niedziela Zwykła

XIV Niedziela Zwykła

XIV Niedziela Zwykła

XIII Niedziela Zwykła

XIII Niedziela Zwykła

XII Niedziela Zwykła

XII Niedziela Zwykła

Niedziela Trójcy Najświętszej

Niedziela Trójcy Najświętszej

Zesłanie Ducha Świętego

Zesłanie Ducha Świętego


Katechumenat Kraków

Katechumenat Kraków

Katechumenat Sandomierz

Katechumenat Sandomierz

Katechumenat Szczecin

Katechumenat Szczecin

Ośrodek Formacji Liturgicznej

Ośrodek Formacji Liturgicznej

Fundacja „Powrót”

Fundacja „Powrót”

Katechumenat Łódź

Katechumenat Łódź

KONTAKT

Siostry Świętej Jadwigi Królowej Służebnice
Chrystusa Obecnego (jadwiżanki wawelskie)

E-mail:
jadwizanki.chr@gmail.com

Dom Generalny
ul. Skalica 21B, 30-376 Kraków
tel: (+48) 12 632 97 42

Konto Zgromadzenia:
Bank Pekao S.A. III O. w Krakowie
PL 41 1240 2294 1111 0000 3723 0636

MÓDL SIĘ RAZEM Z NAMI

brewiarz.pl

brewiarz.pl

SKRZYNKA INTENCJI

PYTANIA

© 2023 Jadwiżanki