Z naszej duchowości

Na Źródło naszego apostolstwa wskazuje druga część nazwy naszej Wspólnoty – Siostry św. Jadwigi Królowej Służebni­ce Chrystusa Obecnego – Chrystus obecny w liturgii jest ośrodkiem naszego życia.

Trwanie przy Obecnym. Dla nas, Sióstr Świętej Jadwigi Królo­wej Służebnic Chrystusa Obecnego „nic nie jest ważniejsze od świado­mości, że w liturgii w spo­sób niewidzialny, lecz rzeczywisty, działa Chrystus przez swojego Ducha”. Otaczamy wiarą, nadzieją i miłoś­cią wieloraką obecność Chrystusa w liturgii, czcząc Go w osobie kapłana i w zgromadzeniu liturgicz­nym, w słowie Bożym i w eucha­rystycznych Posta­ciach. Trwanie przy Obecnym poczytujemy sobie za największą łaskę, dlatego przekazany nam charyz­mat uznajemy za szczególny dar dla naszego Zgroma­dzenia i chcemy go dzielić z innymi.

Eucharystia gorejącym centrum Obecnoś­ci. Jednocząc się w Eucharystii z Chrystusem jako Zbawi­cielem świata i Oblubień­cem Kościoła, pragniemy, aby wszyscy ludzie Go szukali i znale­źli. Otaczamy Chrystusa czcią i miłoś­cią, gdy spotykamy Go w Eucharystii, owym gorejącym centrum Jego obecności, i w upragnionym przez Niego miejscu przebywa­nia – w czło­wieku – oraz dążymy do tego, by mieć coraz głębszą świado­mość, że Chrystus żyje w naszym własnym wnętrzu, i by Go tam w każdej chwili odnajdywać.

Posługa sprawowanej liturgii. Pragnąc być blisko Obecne­go i posługiwać Jego spotkaniu z ludźmi, podejmujemy bezpośre­dnią posługę sprawowanej liturgii sakramentów i liturgii uświęcenia czasu. Pracując jako zakrystianki, katechistki i asys­tentki duszpaster­skie, przez stałą własną formację, dyspozycyj­ność i czuwanie przy Obecnym staramy się o stworzenie takiego klimatu wiary, nadziei i miłości, by przychodzą­cy do świątyni ludzie mogli łatwiej spotkać Pana.

Ośrodki katechume­natu. Gdy w krajach o tra­dycji chrześ­cijańskiej wzrasta liczba ludzi nie­ochrzczo­nych, Kościół wychodzi im naprzeciw w posłu­dze katechumenatu, czyli odrodzonej po Soborze Waty­kań­skim II starożytnej instytucji przygotowującej do­ro­słych do chrztu, bierzmowania i Eucharystii.

Siostry Świętej­ Jadwigi Królowej zgodnie z celem, dla którego powstało Zgromadze­nie, odda­jąc się do dyspo­zycji lokal­nego Biskupa pomagamy kapłanom w tworze­niu i prowa­dze­niu ośrodków katechu­menatu według zasad określo­nych w księdzeObrzędów chrześcijań­skiego wtajemni­czenia dorosłych.

Słowo‑spotkanie‑odpowiedź. Mamy żywą świadomość, że podstawą ewangelizacji w katechumena­cie jest spotkanie z Chrystusem; „w (tej) budowli nic nie jest pierwsze przed fundamentem”. Z woli Kościoła przekaz wiary katechumenom nosi więc cechy inicjacji: głoszone słowo ma doprowadzić do spotkania z rzeczywistym Głosicielem słowa, Chrystu­sem, i spowodować ich odpowiedź, którą ma być zerwa­nie z grzechem i przylgnięcie do Pana. Ten proces powinien się powtarzać stale, na każ­dym etapie kate­chumenatu, „pociągając za sobą stopnio­wą zmianę myśli i obyczajów”.

Objawianie przychodzącego w roku litur­gicznym. Słowo Chrystusa objawia ludziom zbawcze misterium, odwieczny plan Boga, który jest odpowiedzią na wszystkie pytania dręczące człowieka. To misterium dostępne jest na dzisiejszym etapie dziejów w kolejnych wydarzeniach roku liturgicznego, gdzie „sam Chrys­tus” przychodzi w swoich tajemni­cach, od Adwentu do ostatniej niedzieli roku, i odsłania je stopniowo, „z biegiem roku”.

Ważna dla nas jest świadomość, że „katechizacja (katechumenów) wiedzie nie tylko do należytej znajomości dogma­tów i przykazań, lecz także do głębokiego poznania tajemnicy zbawienia, w której pragną uczestniczyć”. Dostosowane do rytmu roku obrzę­dy katechumena­tu, które są jakby rozłożeniem chrztu na kolejne etapy, pozwalają wyraź­niej dostrzec znaczenie tego sakra­mentu dla przemiany myślenia, postępowania i mod­litwy.

Indywidualne scala się ze wspólnotowym. Chrystus szuka­jącym Boga objawia Ojca. Ale „zaczną mieć Go za Ojca, gdy porodzi ich Kościół jako Mat­ka”. Świadectwo wiary Kościoła gro­ma­dzącego się przy Panu obecnym w liturgii jest nieodzowne dla prawi­dłowego rodzenia się i dojrzewania wiary katechu­menów. Ale równie nieodzo­wna jest indywidualna kate­chiza­cja, gdzie katechista w oso­bowym spotkaniu i budowaniu więzi z katechizowanym pomaga mu otwo­rzyć się na działanie łaski i wejść w osobowy kontakt z obec­nym Bogiem. O tę dwuwymiarowość doświadczenia, we wspólno­cie i w kontak­cie osobistym, troszczymy się wraz z całą społecz­nością wiernych współ­odpowiedzial­nych za ewangeliza­cję.

Objawiać Ewangelię życiem. „Delikatne i po­ciąga­jące zadanie uświęcania świata” domaga się od świeckich uczniów Chrystusa, a więc i od świeckich teologów, głębokiego z Nim zjedno­czenia w sakramen­tach, bo tylko Chrystus świat przekształca, zba­wia i zwycięża, ale równocześnie włączania się w świat przez dostrze­ganie i wykorzystywanie pozytywnych wartości tkwiących w porząd­ku doczesnym, przez zgłębianie „znaczenia rzeczywistości ziemskich i do­czesnych w zbawczym planie Boga”.

Magna Charta chrześcijań­skiego laikatu skłania nas, Siostry Królowej Jadwigi, do pomocy teologom świeckim, zwłaszcza przez modlitwę i ofiarę, aby objawiali Ewan­gelię życiem i wprowadzali ją na kształt zaczynu w swe rodziny, zawody i środowis­ka.

Modlimy się również o owocny dialog uczelni teologicz­nych z uczel­niami świeckimi, by nauka, kultura i wszelkie przejawy współczesnego życia przepajane były coraz bardziej wartościami ewangelicznymi.

Kobieta powiernicą ewangelicznego orę­dzia. Pełnimy swoje apostolstwo w sposób właści­wy kobiecie. Pragniemy przez to pomóc również kobietom studiującym i uprawiają­cym teologię, „powiernicom ewangelicznego orędzia”, by odkrywały godność kobiety i jej powo­ła­nie, ów szczególny „geniusz” kobiety, na którego objawienie się oczekują nasze czasy. Jest nim obdarowywa­nie ludzi miłością macierzyńską w róż­nych dziedzinach apostolskiej posługi.

Z natury wrażliwa na tajemnicę, kobieta‑kate­chistka może łatwiej ujawniać łączność między tym co widoczne i ukryte, między doczesnością i wiecznością, życiem powszednim i obecnością Bożego królestwa. Jej posługa apostolska ma być dyskretna i delikatna, osobista i serdeczna.

W cichym wzorze Matki Chrystu­sowej, Służebnicy Pańskiej, i w wielorakim posługiwa­niu Królowej Jad­wigi jawi się prawdziwa atrakcyjność służebnej roli kobiety w Kościele i świecie: przyjmując i ochraniając słowo Ewangelii, jest kobieta przekazi­cielką Życia.

Testament z Wieczernika. Zgromadzenie Sióstr Świętej Jadwigi Królowej Służebnic Chrystusa Obecnego jest centralnym ogniwem Dzieła powołanego przez Założyciela dla posługi Chrystuso­wi obecnemu w liturgii i Jego spotkaniu z ludźmi. (Wspólnoty dzieła mają na prawym pasku ekranu odnośniki do swoich stron).

Wobec wszystkich ogniw tego Dzieła ma pełni rolę integrującą: musi scalać poszczególne działania w jedno Dzieło przekazu wiary a podejmujące je wspólnoty w jedną Wspólnotę Wspólnot. Troszcząc się o katechu­me­nów i katechistów, o małe wspólnoty laikatu a wśród nich zwłaszcza instytuty świeckie, Wspólnota nasza pragnie przez sam fakt gromadzenia ludzi wokół wspólnej ewangeliza­cyjnej misji realizować testament z Wieczernika, aby wszyscy „stanowili jedno”.

Mamy świadomość, że jedność we wzajemnej miłości uprzedzo­nej miłością Chrystusa ma wielką moc apostol­ską: jest upragnio­nym przez Niego znakiem Jego obecności w świe­cie.