Po to jesteście zgromadzone razem – mówi do nas w swojej Regule św. Augustyn – abyście miały jedno serce i jedną duszę w Bogu… Jedno serce i jedna dusza – wspólnota dóbr duchowych i materialnych, wspólnota myśli, dążeń, wspólnota działań apostolskich. A wszystko po to, bo Bogu (a nie nam) spodobało się zbawiać nas nie pojedynczo, ale we wspólnocie, i prowadzić nas w tym siostrzanym-RAZEM i przez to siostrzane-RAZEM do nieba. Każdy jest oryginalny, niepowtarzalny, jedyny, ale będąc we wspólnocie jego dary stają się darami całego Ciała Mistycznego, jakim jest Kościół. Wspólnota jest zapowiedzią nieba. Życie we wspólnocie jest realnym przygotowaniem do życia we wspólnocie niebieskiej.
Dodaj komentarz