Skip to content
Jadwiżanki Jadwiżanki

Menu

  • Wspólnota
    • Historia
    • Charyzmat
    • Patronowie
    • Formacja
    • Klasztory
  • Aktualności
  • Czytelnia/blogi
    • Czytelnia
    • Rozważania
    • Okno biblijno-liturgiczne
    • Z pism Założyciela
    • Bibliografia Założyciela
    • Varia
    • Blogi
    • Dom Modlitwy
    • Iść za Barankiem
    • Angelologia i dal
    • Głębiej niż widzisz
    • Kwiaty w kościele
    • Katechumenat w Łodzi
    • Vlog liturgiczny
    • Sponsa Verbi
  • Powołania
  • Galeria
  • Kontakt
  • Klasztory

Natura i łaska

22 lutego 2017 22 lutego 2017 w dziale Komentarze
maxresdefault-1
Don Divo Barsotti

Między porządkiem natury i nadnatury istnieje różnica, ale także i ciągłość. Porządek łaski wiąże się z porządkiem natury, a natura jest warunkiem dla nadprzyrodzoności. (…) Bóg zdaje się odwracać porządek bytów. Im bardziej jakiś byt jest pokorny i nic nie znaczący w porządku natury, tym bardziej zostaje wyniesiony w porządku łaski. Oto dlaczego ostatnie i najmniejsze ze stworzeń duchowych – człowiek przyjęty przez Słowo w jedności Osoby Boskiej – staje się w rzeczywistości celem dzieła łaski, ukoronowaniem Bożego planu, bytem, od którego zależy cały porządek nadprzyrodzony i który go w sobie streszcza. Na tym polega próba, jakiej Bóg poddaje aniołów, gdy ich podnosi do porządku nadprzyrodzonego: „I kiedy… wprowadza pierworodnego na okrąg ziemi, mówi: 'Niechaj mu cześć oddają wszyscy aniołowie Boży'” (Hbr 1, 6).

Grzech to śmierć Chrystusa, czyli z istoty swojej – jest on buntem przeciwko porządkowi łaski i prawu odwracającemu porządek bytów powołanych przez Boga do uczestnictwa w Jego życiu. (…) Bunt jest możliwy, gdyż istota występująca przeciw prawu łaski i przeciw samemu Bogu, jako Temu, kto się przez łaskę oddaje, zachowuje w pełni naturalną wielkość i potęgę. Bunt karmi się i zasila mocą natury, która trwa nawet w stanie grzechu. (…)

Istota najwyższa i najpotężniejsza w porządku natury, buntując się, staje się przeciwnikiem Boga. Jeśli zaś stoi na szczycie stworzenia, wówczas niejako cała natura występuje w niej przeciw porządkowi nadprzyrodzonemu. Natura contra łaska – oto dramat. Dlatego też szatan został nazwany „księciem tego świata” (J 12, 31).

Świat, o którym mówi Ewangelia, to nie tylko splot grzechu i zła; to rzeczywisty, konkretny świat natury, historia ludzkości. Grzech jest potęgą, posiada swoistą moc, ponieważ ujarzmił naturę, wciągnął ją w swój rokosz i zwrócił przeciwko Bogu.

Gdyby grzech uderzał po prostu w naturę upadłej istoty, rodząc śmierć, nie stanowiłoby to jeszcze dramatu, lecz szatan pomimo wszystko posiada tragiczną wielkość, złowrogą moc i piękno. (…) Lecz moc Chrystusowa przemieszkuje w ułomnościach ciała, a łaska okazuje swą doskonałość w słabości (por. 2 Kor 12, 9-10).

Bóg – pomimo pozorów porażki – zwycięża grzech. Czyż nie stanowi to Misterium?

Apostoł poucza nas, że wywyższenie Chrystusa jest konsekwencją i odpowiednikiem Jego upokorzenia się. „Uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci, a było to śmierć krzyżowa. Dlatego też Bóg wywyższył go i nadał mu imię przewyższające wszelkie imię” (Flp 2, 7-9).

Wznoszenie się natury ku Bogu nie jest jej własnym dziełem i nie od jej sił zależy. Dokonuje się ono w akcie Boga, który dobrowolnie oddaje się człowiekowi, zstępując do jego poziomu i upokarza się aż do przyjęcia poprzez kaźń krzyża kary należnej grzesznikowi. (…)

Człowiek nie potrzebuje stać się podobny aniołom, aby uczestniczyć w życiu Boskim, a natura ludzka nie posiada mniejszej pojemności na Boga niż natura duchów czystych.

Każdy byt duchowy jest w możności przyjęcia Boga, ale czyni to dopiero wówczas, gdy On sam się oddaje. Każdy byt stworzony jest nieskończenie – a więc jednakowo – oddalony od Stwórcy przez swą naturę. Najwznioślejszy z aniołów nie posiada z natury większych po temu praw i uzdolnień niż ostatni z ludzi.

Grzech anioła posiada większą moc zniszczenia i śmierci, ponieważ moc ta jest proporcjonalna do natury grzesznika, lecz dar łaski większy jest w człowieku, ponieważ miarą łaski jest niczym nieskrępowana swoboda Boskiej miłości i to, że Bóg przyjął naturę nie anielską, tylko ludzką. „Bo aniołów przecież nie przygarnął do siebie, ale potomstwo Abrahamowe” (Hbr 2, 16). (…)

Plan Boży dokonuje się w najgłębszej tajemnicy Misterium, a grzech sprawia, że tajemnica ta jest jeszcze głębsza i bardziej zakryta. Bóg odwrócił hierarchię bytów, powołując na wyższe miejsce to, co było niższym w porządku natury, jednocząc się z całym stworzeniem za pośrednictwem Wcielenia Słowa, gdyż chciał, aby nadprzyrodzone wyniesienie stworzenia ujawniło absolutną wolność Jego daru.

Grzech przekształcił to prawo „odwrócenia” w straszliwą walkę natury z łaską, w opozycję niemalże dramatyczną, jakkolwiek nie jest ona nigdy zupełnie ostateczna. Nie jest zupełna, gdyż szatan – książe tego świata nie streszcza wa sobie natury, która pozostaje dziełem Bożym, a jakie takie – jest zasadniczo dobra. I nie jest ostateczna, ponieważ i natura doczeka się w końcu wyzwolenia ze stanu niewolnictwa, a grzech utraciwszy wszelką moc i piękno będzie już tylko śmiercią.

D. Barsotti, Misterium chrystianizmu, s. 261-264.

Napisała: Marzena Władowska

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

  • Witaj na stronie sióstr jadwiżanek wawelskich. Zapraszamy Cię do poznawania nas i tego, co robimy, bo otrzymałyśmy Dar, którym pragniemy się dzielić:

    „Doświadczenie Obecności Boga przemienia życie człowieka. Jest jak narodziny, jak wydostanie się nagle w przestrzeń człowiekowi właściwą, gdzie można oddychać powietrzem i ze zdumieniem oglądać świat, który jest” (Bp Wacław Świerzawski – nasz Założyciel).

  • Aktualności
  • 25-lecie kanonizacji św. Jadwigi Królowej
  • Zapraszamy i polecamy
  • Nowe teksty

Okno biblijno-liturgiczne

XV Niedziela Zwykła

XV Niedziela Zwykła

XIV Niedziela Zwykła

XIV Niedziela Zwykła

XIII Niedziela Zwykła

XIII Niedziela Zwykła

XII Niedziela Zwykła

XII Niedziela Zwykła

Niedziela Trójcy Najświętszej

Niedziela Trójcy Najświętszej

Zesłanie Ducha Świętego

Zesłanie Ducha Świętego


Katechumenat Kraków

Katechumenat Kraków

Katechumenat Sandomierz

Katechumenat Sandomierz

Katechumenat Szczecin

Katechumenat Szczecin

Ośrodek Formacji Liturgicznej

Ośrodek Formacji Liturgicznej

Fundacja „Powrót”

Fundacja „Powrót”

Katechumenat Łódź

Katechumenat Łódź

KONTAKT

Siostry Świętej Jadwigi Królowej Służebnice
Chrystusa Obecnego (jadwiżanki wawelskie)

E-mail:
jadwizanki.chr@gmail.com

Dom Generalny
ul. Skalica 21B, 30-376 Kraków
tel: (+48) 12 632 97 42

Konto Zgromadzenia:
Bank Pekao S.A. III O. w Krakowie
PL 41 1240 2294 1111 0000 3723 0636

MÓDL SIĘ RAZEM Z NAMI

brewiarz.pl

brewiarz.pl

SKRZYNKA INTENCJI

PYTANIA

POWOŁANIA

E-mail:
powolania12@gmail.com

© 2023 Jadwiżanki