4 maja – bł. Michała Giedroycia

Sic dictus błogosławiony Michał Giedroyć, nasz patron, choć po­cho­dził z ksią­żę­ce­go rodu, umiał oddać się bez resz­ty Bogu i zawierzyć Maryi w swej posłudze. Mi­chał po­kor­nie peł­nił po­wie­rzo­ną mu w za­ko­nie funk­cję za­kry­stia­na. Opie­ko­wał się wnę­trzem ko­ścio­ła świę­te­go Marka. Pro­wa­dził życie pro­ste i ubo­gie. A Bóg, wi­dząc ule­głość jego serca, ob­da­rzył go już za życia darem pro­roc­twa i czy­nie­nia cudów.

Bł. Michał Giedroyć był wraż­li­wy na ludz­kie cier­pie­nie. Lu­dzie, roz­po­zna­jąc w nim “przy­ja­cie­la Boga”, bła­ga­li go o mo­dli­twę wsta­wien­ni­czą. On zaś wy­pra­szał im w chwi­lach trosk i zmar­twień cu­dow­ne łaski u Boga.

“Cho­waj­cie praw­dzi­wą mi­łość, aby­ście w Bogu, który mi­ło­ścią jest, miesz­ka­li”. Tymi sło­wa­mi Mi­chał Gie­droyć że­gnał się ze swo­imi brać­mi. Zmarł 4 maja 1485 roku w opi­nii świę­to­ści. Po­cho­wa­no go w ko­ście­le, w któ­rym całe lata żył i pra­co­wał, w są­siedz­twie oł­ta­rza głów­ne­go.

Dziś go wspominamy ze czcią (nie ma jeszcze oficjalnego wspomnienia liturgicznego) i prosimy go:

Bracie Michale, sługo pokorny, wiernej miłości naucz nas.
Cierpliwy Mnichu, z sercem ofiarnym, mądrością krzyża wzmocnij nas.
Modlitwą mężny, cichy Patronie, Matce Jezusa oddaj nas.

Kilka zdjęć z wieczornej Mszy świętej: