Skip to content
Jadwiżanki Jadwiżanki

Menu

  • Wspólnota
    • Historia
    • Charyzmat
    • Patronowie
    • Formacja
    • Klasztory
  • Aktualności
  • Czytelnia/blogi
    • Czytelnia
    • Rozważania
    • Okno biblijno-liturgiczne
    • Z pism Założyciela
    • Bibliografia Założyciela
    • Varia
    • Blogi
    • Dom Modlitwy
    • Iść za Barankiem
    • Angelologia i dal
    • Głębiej niż widzisz
    • Kwiaty w kościele
    • Katechumenat w Łodzi
    • Vlog liturgiczny
    • Sponsa Verbi
  • Powołania
  • Galeria
  • Kontakt
  • Klasztory

Wniebowzięcie

15 sierpnia 2021 15 sierpnia 2021 w dziale Komentarze, Z pism Założyciela
DLhSnnYXkAAfU9JAp 11, 19a; 12, 1.3-6a.10ab, 1 Kor 15, 20-26, Łk 1, 39-56

Kiedy chcemy powiedzieć o Maryi, Matce Jezusa i Matce Kościoła, najwięcej i najkrócej mówimy: Bogarodzica, Genitrix, Theotokos. Ale odnosimy też do Niej inne, określające Jej wyjątkowość i niezwykłość, tytuły. Choć to człowiek, jak wiemy, który jednak ze względu na przywilej Bożego wybrania jest człowiekiem najbliższym Boga. Nazywamy Ją wtedy: Niepokalana; czy też mówimy: Oblubienica Chrystusa; mówimy też: Oblubienica Ducha Świętego. Ale też mówimy: Wniebowzięta, in caelum assumpta. Taka właśnie patronuje naszemu miastu i naszej parafii w Bazylice Mariackiej z ołtarza Wita Stwosza. I to do Niej modlimy się każdego dnia, prosząc: „Módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej”. I to Ona jest dla nas znakiem nadziei, mocniejszej niż śmierć.

Świętej pamięci papież Paweł VI pisze na ten temat, tak ważny dla każdego chrześcijanina: „W uroczystość 15 sierpnia czci się chwalebne Wniebowzięcie Maryi. Jest to święto, w którym wspomina się doskonałość i szczęśliwość, do jakiej została przeznaczona, uwielbienie Jej niepokalanej duszy i dziewiczego ciała, doskonałe upodobnienie do Chrystusa zmartwychwstałego. Jest to uroczystość, przez którą Kościołowi i społeczności ludzkiej zostaje przedstawiony obraz i niosący pociechę dowód, które pouczają nas, że spełnia się ostateczna nadzieja: gdyż mające nastąpić kiedyś uwielbienie jest szczęśliwym przeznaczeniem tych wszystkich, których Chrystus uczynił braćmi”. Tak Paweł VI (adhortacja Marialis cultus, 6).

20180815_120752Oto w Maryi widać wyraźnie, jak w namalowanym obrazie, jakie jest przeznaczenie Kościoła, to znaczy nas, ludzi wierzących w Jezusa Chrystusa. A kogoż to ostateczne przeznaczenie nie interesuje? Święci pisali wspaniałe traktaty de praedestinatione sanctorum, o przeznaczeniu świętych. Sięgali poza próg życia. Wiedzieli, że jest coś więcej niż życie. A Ona jest najdoskonalszym obrazem, dzięki swojemu Wniebowzięciu ukazującym, w jaki sposób „spełnia się nasza ostateczna nadzieja”, co dzieje się z człowiekiem wchodzącym na horyzont dramatycznego przejścia, tej paschy, kiedy śmierć kończy swoje panowanie. Bo całe życie umieramy, a w momencie śmierci jest jej koniec.

Dlatego Maryja, w sposób szczególny zaś misterium Jej Wniebowzięcia, jest, jak ktoś pięknie powiedział, eschatologiczną ikoną Kościoła. To znaczy: zgłębiając misterium Wniebowzięcia Maryi wiemy, co nas czeka. Tak. Tylko pod jednym warunkiem. Przecież Maryja jest człowiekiem wyjątkowym, wybranym i uprzywilejowanym. Jest Bogurodzicą, Niepokalanie Poczętą i niepokalanie żyjącą. A my? Tym jednym warunkiem, pod którym los Maryi staje się losem każdego chrześcijanina, jest upodobnienie się do Chrystusa zmartwychwstałego. Słyszeliśmy dzisiaj, jak święty Paweł Koryntianom przypomina: „Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez Człowieka też dokona się zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia” (1 Kor 15, 20-23).

Tu właśnie niezłomna wiara w nasze zmartwychwstanie – a przecież wyznajemy każdej niedzieli: „Wierzę w ciała zmartwychwstanie, wierzę w żywot wieczny” – tu właśnie otrzymuje nasza wiara w zmartwychwstanie nowe światło i nową pewność w perspektywie Wniebowzięcia Maryi. Ale nie straćmy z oczu tego wątku, jakim jest konieczność naszego upodobnienia do Chrystusa zmartwychwstałego. Jak można naśladować Maryję w upodobnieniu do własnego Syna, któremu daje ciało, które potem zmartwychwstaje z krzyża i mocą swojej wszechmocy wstępuje do nieba? Właśnie: przez przyjęcie życia Bożego, jakie otrzymujemy w Komunii eucharystycznej.

Wniebowzięcie Maryi zapowiada więc (słuchajmy dobrze!) ową wspaniałość przygotowaną dla ciała każdego chrześcijanina, który „wierzy w ciała zmartwychwstanie” i który otwiera swoje wnętrze na zamieszkanie w sobie eucharystycznego Ciała Jezusa Chrystusa. My wszyscy wiemy, że tak jest – ale czy wszyscy bierzemy na serio to, co Chrystus nakazał nam czynić, pozostawiając nam swoje Boże Ciało jako pokarm nieśmiertelności i Posiłek na każdy dzień? Powiedział Chrystus podczas Ostatniej Wieczerzy i mówi każdej niedzieli, każdego dnia – dziś też te słowa za chwile usłyszymy: „Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy. To jest Ciało moje”. „Kto pożywa moje Ciało i pije moją Krew, we Mnie mieszka, a Ja w nim” (J 6, 56.58). „Kto pożywa moje Ciało, choćby umarł, żyć będzie na wieki” (J 6, 50-51; 11, 25). Oto właśnie Eucharystia jest Sakramentem posiłku dającego życie wieczne i wprowadzającego do Królestwa niebieskiego, które język potoczny nazywa niebem.

Może zapamiętamy takie sformułowanie: Eucharystia jest Pokarmem wniebowzięcia. Tak często nie rozumiemy tego nieustannie dokonującego się przed naszymi oczami cudu: przemiany chleba i wina w Ciało i Krew Pana, aby uczestnicząc w nim pożywać, spożywając stawać się powoli przystosowanym do wniebowzięcia! Przypomnijmy sobie, że Jezus ustanawiając Najświętszy Sakrament Eucharystii właśnie jako klucz do nieba, powiedział (zapisał te słowa Łukasz Ewangelista): „Gorąco pragnąłem spożyć tę paschę z wami, zanim będę cierpiał” (22, 15). I dodał za chwilę niesłychanie ciekawe zdanie: „Albowiem powiadam wam: Już jej spożywać nie będę, aż się spełni w Królestwie Bożym” (Łk 22, 16). Eucharystia jest Pokarmem wieczności, jest Pokarmem ze stołu zastawionego w niebie, i daje udział w życiu nieba tym, którzy upodobnili się do Chrystusa zmartwychwstałego z krzyża.

Kończmy nasze refleksje. Kiedy Kościół przykazuje i wymaga, by wierzący w Chrystusa uczestniczyli każdej niedzieli we Mszy świętej; by oczyszczeni z grzechów przyjmowali Ciało Boga, by się gromadzili we wspólnej miłości, przebaczając sobie wzajemnie, jak to czynimy udzielając sobie pocałunku pokoju, obiecuje, że w niebie będzie tak samo. Co mówię? Jest tak samo. Ponieważ Eucharystia daje nam przywilej uczestniczenia w Ciele Chrystusa, kiedy przyjmuję Hostię, to przyjmuję Ciało Chrystusa, który będąc w niebie jest równocześnie na ołtarzu. Jeden jest Chrystus, Bóg Wszechmogący, który umarł i zmartwychwstał, i jest w niebie. Kto pożywa Ciało Chrystusa, jest z Nim i żyje Jego życiem. Co za zawrotne perspektywy! Jak biedni wszyscy religioznawcy, którzy szukają jak ślepcy po piśmie Braille` a!

Pamiętajmy: dzięki Eucharystii pomiędzy niebem a ziemią, ziemią a niebem istnieje ciągłość i nierozerwalna więź. Karmiąc się więc Ciałem Pana po oczyszczeniu duszy z grzechów, dojrzewamy, jak te owoce położone dzisiaj na ołtarzu, do momentu, kiedy miłość Boga zerwie je dla wieczności na zawsze. I jak Maryję Wniebowziętą podniesie ku naszemu ostatecznemu przeznaczeniu. Prosimy właśnie o takie dopełnienie, kiedy mówimy: Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.

Bp. Wacław Świerzawski, Homilia na uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, wygłoszona w kościele św. Marka 15 sierpnia 1986 r.

Napisała: Marzena Władowska

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

  • Witaj na stronie sióstr jadwiżanek wawelskich. Zapraszamy Cię do poznawania nas i tego, co robimy, bo otrzymałyśmy Dar, którym pragniemy się dzielić:

    „Doświadczenie Obecności Boga przemienia życie człowieka. Jest jak narodziny, jak wydostanie się nagle w przestrzeń człowiekowi właściwą, gdzie można oddychać powietrzem i ze zdumieniem oglądać świat, który jest” (Bp Wacław Świerzawski – nasz Założyciel).

  • Aktualności
  • 25-lecie kanonizacji św. Jadwigi Królowej
  • Zapraszamy i polecamy
  • Nowe teksty

Okno biblijno-liturgiczne

XV Niedziela Zwykła

XV Niedziela Zwykła

XIV Niedziela Zwykła

XIV Niedziela Zwykła

XIII Niedziela Zwykła

XIII Niedziela Zwykła

XII Niedziela Zwykła

XII Niedziela Zwykła

Niedziela Trójcy Najświętszej

Niedziela Trójcy Najświętszej

Zesłanie Ducha Świętego

Zesłanie Ducha Świętego


Katechumenat Kraków

Katechumenat Kraków

Katechumenat Sandomierz

Katechumenat Sandomierz

Katechumenat Szczecin

Katechumenat Szczecin

Ośrodek Formacji Liturgicznej

Ośrodek Formacji Liturgicznej

Fundacja „Powrót”

Fundacja „Powrót”

Katechumenat Łódź

Katechumenat Łódź

KONTAKT

Siostry Świętej Jadwigi Królowej Służebnice
Chrystusa Obecnego (jadwiżanki wawelskie)

E-mail:
jadwizanki.chr@gmail.com

Dom Generalny
ul. Skalica 21B, 30-376 Kraków
tel: (+48) 12 632 97 42

Konto Zgromadzenia:
Bank Pekao S.A. III O. w Krakowie
PL 41 1240 2294 1111 0000 3723 0636

MÓDL SIĘ RAZEM Z NAMI

brewiarz.pl

brewiarz.pl

SKRZYNKA INTENCJI

PYTANIA

POWOŁANIA

E-mail:
powolania12@gmail.com

© 2023 Jadwiżanki