Skip to content
Jadwiżanki Jadwiżanki

Menu

  • Wspólnota
    • Historia
    • Charyzmat
    • Patronowie
    • Formacja
    • Klasztory
  • Aktualności
  • Czytelnia/blogi
    • Czytelnia
    • Rozważania
    • Okno biblijno-liturgiczne
    • Z pism Założyciela
    • Bibliografia Założyciela
    • Varia
    • Blogi
    • Dom Modlitwy
    • Iść za Barankiem
    • Angelologia i dal
    • Głębiej niż widzisz
    • Kwiaty w kościele
    • Katechumenat w Łodzi
    • Vlog liturgiczny
    • Sponsa Verbi
  • Powołania
  • Galeria
  • Kontakt
  • Klasztory

Notatka po Sesji – Uroczystość Objawienia Pańskiego

6 stycznia 2022 6 stycznia 2022 w dziale Aktualności

„Niemowlę- Cudotwórca- Syn Umiłowany.” Kim jest mój Bóg?

Siostry z Zawichostu w dniu 5 stycznia br. przeprowadziły konferencję i wprowadzenie do modlitwy. S. Aleksandra od Chrystusa Miłości Prawdziwej napisała:

Czas Bożego Narodzenia dobiega końca. Nawet dla tych, którzy świętowali całą Oktawę (25 grudnia – 1 stycznia), nadeszła pora powrotu do codzienności. Nasza Matka – Kościół stara się jednak, by owoce tego czasu pozostały w nas jak najdłużej.

Uroczystość Objawienia Pańskiego jest dla nas dobrym momentem, by utrwalić to, co świętowaliśmy w Boże Narodzenie, a dzięki trzem odsłonom objawiającego się Boga, podprowadzić nas do bezbolesnego wejścia w Okres Zwykły, dany nam właśnie po to, by treści tych wielkich Misteriów wprowadzić w życie.

Nie chcąc się zagłębiać w historię powstawania tej uroczystości, przypomnijmy sobie tylko, że jest ona siostrą bliźniaczką Uroczystości Bożego Narodzenia. Powstała na Wschodzie w tym samy czasie i z podobnych powodów teologicznych. Tak jak Boże Narodzenie w swoim świętowaniu 25 grudnia odnosi się do Paschy (Pan Jezus miał się począć 25 marca, w ten sam dzień miał też umrzeć na Krzyżu), tak Objawienie Pańskie świętujemy 6. dnia roku – w odniesieniu do 6. dnia tygodnia, jakim jest piątek, kiedy Pana Jezus oddał za nas życie. Widzimy więc, że Historia Zbawienia, którą Bóg misternie tkał w swojej Opatrzności, tego samego 6. dnia opisuje stworzenie człowieka, objawienie się Boga w ciele i odkupienie przez śmierć na Krzyżu.

Po tym wstępie czas przejść do perykop ewangelicznych, które stawia przed nami Kościół w Uroczystość Objawienia Pańskiego. Pierwsza, najbardziej kojarzona przez nas, to pokłon Mędrców ze Wschodu, popularnie zwanych Trzema Królami. Ci uczeni astrologowie, podążając za gwiazdą, szukają nowo narodzonego Króla i tak przez Jerozolimę docierają do mało znaczącego Betlejem, gdzie odnajdują Jezusa. Jak wielka musiała być wiara tych uczonych, by w małym Dziecku zobaczyć Kogoś wielkiego. Otoczenie nie wskazywało przecież, że to miał być Ten, któremu należy złożyć pokłon i oddać dary. A jednak oni to robią. Składając Dzieciątku złoto, wyznają w Nim króla, dając kadzidło, uznają w Nim Najwyższego Kapłana, a nawet Boga, a mirrę ofiarują dla namaszczenia Proroka lub, jak komentują Ojcowie Kościoła, na znak Jego pogrzebu. Patrząc na Mędrców, możemy się od nich nauczyć gorliwości w poszukiwaniu prawdy – tej obiektywnej, tzn. Bożej – by nie zastępować jej naszymi półprawdami.

Dwie pozostałe perykopy ukazują nam Boga obawiającego się już w dorosłym życiu Jezusa: w chrzcie w Jordanie  i na weselu w Kanie Galilejskiej. Kościół od wieków łączył te trzy wydarzenia w jednej Uroczystości, a do dziś mamy tego świadectwo w Liturgii Godzin, gdzie w hymnach i antyfonach przeplatają się one, jakby były jednym wydarzeniem.

Święto Chrztu Jezusa w Jordanie obchodzimy w niedzielę po Uroczystości Objawienia i to ono przeprowadza nas do Okresu Zwykłego. Jezus wskazany przez Jana Chrzciciela jako Baranek Boży przywołuje, również w naszej pamięci, wydarzenie Paschy. Bóg objawia nam swoją wielką miłość w ofierze swojego Syna – Syna Umiłowanego, który przez swój chrzest rozpoczyna publiczną działalność, by zakończyć ją śmiercią na Krzyżu. Od momentu chrztu Jezus namaszczony Duchem Świętym ukazuje nam drogę powrotu do relacji z Ojcem, do której zostaliśmy stworzeni. Jego chrzest jest również dla nas przypomnieniem naszej kąpieli chrzcielnej, która rozpoczęła w nas życie nowe. Od dnia naszego chrztu Bóg codziennie wymawia nad nami słowo: Umiłowany / Umiłowana i zaprasza nas do bycia z Nim w relacji serdecznej bliskości – by On był naszym Ojcem, a my Jego dziećmi. W tej kąpieli jest też ukryta jeszcze głębsza tajemnica, tajemnica relacji oblubieńczej. Tak jak w tradycji żydowskiej przed zaślubinami miał miejsce obrzęd rytualnej kąpieli, tak tu nad Jordanem i w naszym chrzcie następuje przygotowanie do zaślubin Boga z człowiekiem. 

W tym kontekście nie dziwi nas, że naszą ostatnią perykopą, w której Bóg się objawia, jest wesele w Kanie Galilejskiej. Kościół daje nam ją do czytania w kolejną, II Niedzielę Zwykłą roku C, zachęcając niejako, by te tajemnice związane z objawieniem się Boga przemadlać, wchodząc w Okres Zwykły. Ten pierwszy cud Jezusa w Kanie obwieszcza Jego Boską moc i ponownie odnosi się do wydarzeń paschalnych. Godzina, o której Jezus mówi w dialogu z Maryją, wypełni się w czasie Jego Męki. Przemiana wody w wino zapowiada zaś inną przemianę, tę eucharystyczną, w której wino zamienia się w Jego Krew, a spożywane przez nas, daje nam życie w pełni. Na tym weselu bardzo mało słyszymy o młodych, ponieważ ktoś inny jest tu ukazany jako Oblubieniec i Oblubienica. To Jezus jest Oblubieńcem, który zapewnia wino Kościołowi – swojej Oblubienicy, a my jako cząstki Kościoła mamy do tej tajemnicy dostęp w każdej Eucharystii. Tam możemy, tak jak słudzy w Kanie, przynieść na ołtarz codzienność naszej wody, by została przemieniona w Napój Najwyborniejszy. Ten napój, spożywany przez nas, wprowadza w nasze życie obfitość, którą Jezus zapewnia każdemu, kto Go do siebie zaprasza.

Widzimy więc, że połączenie w Uroczystości Objawienia Pańskiego pokłonu Mędrców, chrztu w Jordanie i wesela w Kanie Galilejskiej nie jest przypadkowe. W Jordanie Jezus objawia się Żydom, w Betlejem w osobach Mędrców – poganom, a na weselu w Kanie  – swoim uczniom, którzy przez ten znak w Niego uwierzyli. Bóg przychodzi do każdego człowieka i dla każdego ma zaproszenie do odkrywania tych cudów i znaków, które w naszym życiu są Jego działaniem. Niech Okres Zwykły, który już niedługo rozpoczniemy, będzie dla nas okazją do zatrzymania się nad tymi tajemnicami i do wprowadzenia ich w życie. Tego Wam i sobie na ten nowy rok życzę.

s. Aleksandra od Chrystusa – Miłości Prawdziwej

Napisała: ankaodbaranka

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

  • Witaj na stronie sióstr jadwiżanek wawelskich. Zapraszamy Cię do poznawania nas i tego, co robimy, bo otrzymałyśmy Dar, którym pragniemy się dzielić:

    „Doświadczenie Obecności Boga przemienia życie człowieka. Jest jak narodziny, jak wydostanie się nagle w przestrzeń człowiekowi właściwą, gdzie można oddychać powietrzem i ze zdumieniem oglądać świat, który jest” (Bp Wacław Świerzawski – nasz Założyciel).

  • Aktualności
  • 25-lecie kanonizacji św. Jadwigi Królowej
  • Zapraszamy i polecamy
  • Nowe teksty

Okno biblijno-liturgiczne

XV Niedziela Zwykła

XV Niedziela Zwykła

XIV Niedziela Zwykła

XIV Niedziela Zwykła

XIII Niedziela Zwykła

XIII Niedziela Zwykła

XII Niedziela Zwykła

XII Niedziela Zwykła

Niedziela Trójcy Najświętszej

Niedziela Trójcy Najświętszej

Zesłanie Ducha Świętego

Zesłanie Ducha Świętego


Katechumenat Kraków

Katechumenat Kraków

Katechumenat Sandomierz

Katechumenat Sandomierz

Katechumenat Szczecin

Katechumenat Szczecin

Ośrodek Formacji Liturgicznej

Ośrodek Formacji Liturgicznej

Fundacja „Powrót”

Fundacja „Powrót”

Katechumenat Łódź

Katechumenat Łódź

KONTAKT

Siostry Świętej Jadwigi Królowej Służebnice
Chrystusa Obecnego (jadwiżanki wawelskie)

E-mail:
jadwizanki.chr@gmail.com

Dom Generalny
ul. Skalica 21B, 30-376 Kraków
tel: (+48) 12 632 97 42

Konto Zgromadzenia:
Bank Pekao S.A. III O. w Krakowie
PL 41 1240 2294 1111 0000 3723 0636

MÓDL SIĘ RAZEM Z NAMI

brewiarz.pl

brewiarz.pl

SKRZYNKA INTENCJI

PYTANIA

POWOŁANIA

E-mail:
powolania12@gmail.com

© 2023 Jadwiżanki