Świętować będziemy 8 czerwca b.r. 25-lecie kanonizacji naszej tytularnej Patronki św. Jadwigi Królowej. W ramach przygotowań do tej uroczystości będziemy co tydzień publikować na naszej stronie trochę treści o Niej. Dziś pierwsza część.
Jadwiga – świadoma obecności Chrystusa
Każdy święty, można by powiedzieć, specjalizuje się w pewnej formie pośrednictwa, a ta specjalizacja (w cudzysłowie naturalnie) wynika z tego, co było rysem szczególnym jego świętości. Wszyscy święci mają korzeń wspólny: świętość Chrystusa. To właśnie znaczy świętość. Świętość to Chrystus w nas. Ale Chrystus w nas prześwieca poprzez taki materiał, jakim jest każdy święty. (…)
Jadwiga – kim była? Można bardzo dokładnie określić (bo mamy wystarczające materiały) tę specyfikę, ten rys szczególny Jadwigi. Określa go historia, ale określa go też (…) liturgia. Z historii wiemy, że jako król Polski i żona króla Władysława Jagiełły była prawdziwą chrześcijanką, i to chrześcijanką według swojego stanu. Inny jest chrześcijanin na tronie królewskim, inny na tronie biskupim, a inny jeszcze, jak byśmy dzisiaj powiedzieli, ten z dołów. Ona była królową i po królewsku dbała o objawienie mocy i miłości Chrystusa: chrzest Litwy, Uniwersytet Jagielloński, troska o nauki teologiczne, a do tego jałmużnik.
Naśladować ten królewski gest objawiający moc i mądrość Chrystusa nie jest rzeczą łatwą (…). Dlatego biegnie nasza myśl do tego drugiego źródła, do Liturgii, która nam dzisiaj przybliża charakterystyczny rys świętej Jadwigi – tej samej, z królewskiego tronu – rys, który warto sobie dobrze zapamiętać. Czasem szukamy szczegółowych określeń naszej życiowej drogi, nawet jeśli już ją znaleźliśmy.
Chrystus Obecny w centrum jej życia
Co wynika z tych tekstów, które dzisiaj chcą nam przybliżyć duchowy profil Jadwigi? Absolutny prymat Chrystusa i Jego obecności. „Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 19). Jadwiga była świadoma obecności Chrystusa. Obecności tej samej, która jest dzisiaj dla nas w Eucharystii – w słowie Biblii i w Chlebie eucharystycznym. A przez Komunię – w naszym sercu. Miłość Chrystusa i słowa Chrystusa są w nas obecne. A skoro On jest w nas i mamy Jego miłość, „wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia” (1 J 3, 14).
(…) Skoro Chrystus umarł i zmartwychwstał, skoro jest w Eucharystii, a potem w nas – to my razem z Nim przeszliśmy ze śmierci do życia. Wiemy, że u kresu czeka na nas fizyczna śmierć. Ale wiemy jeszcze więcej: że my już z Chrystusem jesteśmy po drugiej stronie. (Jadwiga też o tym wiedziała). Dlatego konsekwentnie te lata życia, które nam pozostają, mają być jednym pasmem czynienia miłosierdzia, miłości i dobra ludziom. Nazywamy to apostolstwem.
Jadwiga miała ducha apostolskiego, ponieważ była świadoma obecności Chrystusa w Eucharystii, na ołtarzu i w sobie. I tak jak Apostołowie, którzy spotkali Zmartwychwstałego dwa tysiące lat temu i usłyszeli: „Dana Mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi; idźcie, nauczajcie, chrzcijcie, uczcie…” (por. Mt 28, 18-20), tak samo ci, którzy mają świadomość obecności Chrystusa, z Jego mocą idą, nauczają, chrzczą, uczą.
Uczmy się od niej służby Bogu i ludziom.
Popatrzmy poprzez te fakty na życie Królowej Jadwigi. Wtedy zobaczymy, co znaczy chrzest Litwy, co znaczy erygowanie Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Krakowskim, co znaczy jej posługa miłosierdzia. Chrześcijanie legitymują się i mają się legitymować miłością.
Zamykamy nasze dzisiejsze rozważanie tym przypomnieniem, nad którym można bardzo długo medytować: że i teraz, kiedy tłumy ludzi gromadzą się przy jej grobie, padają na kolana i proszą o wstawiennictwo, aby przybliżyła ich do Chrystusa, a Chrystusa ku nim – my też jesteśmy przy Chrystusie obecnym w Eucharystii i w słowie, a kiedy kończy się Msza, zostajemy z Nim obecnym w nas. I wychodzimy z kościoła ze świadomością, że „kto miłuje, ten przeszedł ze śmierci do życia”.
Opracowanie tekstu na podstawie książki:
Bp Wacław Świerzawski, Święta Jadwiga Królowa – zachował ją Bóg dla naszych czasów, Wyd. Diecezjalne, Sandomierz 1998, s. 51-53.
Dodaj komentarz