Szczęść Boże!

W zacnym i niemałym gronie uczestniczek pochylałyśmy się nad zdaniem św. Augustyna, które możemy odnaleźć w jego Wyznaniach:
Daj mi poznać siebie, bym mógł poznać Ciebie.

Budując na doświadczeniu świętego stanęłyśmy przed wyzwaniem poszukiwania prawdy o sobie: odpowiedzi na to kim jesteśmy w oczach Bożych oraz do czego wzywa i ciągnie nasza dusza.

W ciągu dnia znalazł się czas na konferencje s. Magdaleny oraz o. Benedykta, którzy przybliżyli nam temat konsekwencji grzechu w życiu człowieka, ale jednocześnie dążenia i pewnego niepokoju w życiu człowieka, który pragnie i wyrywa ku Bogu, ku osobistym spotkaniu z Nim.

Mogłyśmy wspólnie przy kawie i karpatce (nieodzownym jest o niej wspomnieć, w związku z wyższością nad innymi ciastami) przegadać usłyszane treści, wymienić się spostrzeżeniami, ubogacając w ten sposób siebie nawzajem życiowym doświadczeniem.

Jednocześnie treści podprowadziły pod oddanie na adoracji chwały Bogu za to, że jesteśmy Jego stworzeniem, umiłowanymi córkami, a podczas Eucharystii, centrum naszego spotkania oraz wspólnych nieszporów mogłyśmy oddać w ręce Stwórcy przeżyty dzień.

Po tym dniu skupienia można by powtórzyć za św. Ireneuszem, że „chwałą Boga jest człowiek żyjący” – człowiek z jego ciałem, duszą i duchem.

Zapraszamy na kolejne dni skupienia w dalszym cyklu o poznawaniu siebie i do zobaczenia 😉

~Paulina