Formacja w naszej Wspólnocie ma prowadzić do tego, by coraz pełniej żyć spotkaniem z Panem obecnym i działającym w Liturgii Kościoła.
Ta droga przebiega przez kolejne etapy. Pierwszy etap to okres próby, czyli aspirantura i postulat; etap drugi to okres wstępnych więzów ze Zgromadzeniem, czyli nowicjat, trzeci to okres czasowych więzów ze Zgromadzeniem, czyli juniorat. W momencie ślubów wieczystych, czyli definitywnego włączenia w rodzinę zakonną, rozpoczyna się czwarty, ostatni etap formacji stałej, który trwa do końca życia.
Aspirantka zamieszuje w domu wspólnoty, gdzie ma możliwość poznania naszego codziennego życia, zwyczajów, rytmu dnia przeplatanego pracą i modlitwą.
Postulantka poznaje cel, duchowość, formy apostolstwa i istotę życia konsekrowanego; dokonuje się obustronne rozeznanie powołania postulantki i jej dyspozycji do życia w naszej wspólnocie.
Nowicjuszka pogłębiając życie duchowe przygotowuje się do oddania swojego życia Bogu na wyłączną własność, co nastąpi przez zjednoczenie z Chrystusem w ślubach czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Kluczowe dla tego okresu jest ożywienie wrażliwości na obecność Chrystusa.
Juniorystka umacniając więzi ze wspólnotą, podejmuje rozszerzone studium i angażuje się w dzieła apostolskie. Pogłębia znajomość tajemnic życia Jezusa, aby zobaczyć która z nich jest jej najbliższa i przyjąć ją za motywację swych czynów. Ten etap kończy się złożeniem profesji wieczystej.
Profeska wieczysta świadoma obecności Pana Przychodzacego w Liturgii żyje dynamiką misterium paschalnego i rad ewangelicznych.
