Chrystus Pan powiedział: „Beze Mnie nic nie możecie uczynić” (J15,5), a uczeń Chrystusa mówi: „Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia” (Flp 4,13). Kościół przypomina nam o tym w słowach: Liturgia jest źródłem i szczytem życia chrześcijańskiego (KL 10).
Tam gdzie jest Chrystus, tam jest Źródło naszego życia i tam jest jego pełnia. Trzeba tylko przychodzić do tego Źródła i pić (J 7, 37), by mieć w sobie miłość Boga Ojca, łaskę Chrystusa Syna Bożego i dar Ducha Świętego. Chrystus jest obecny najpełniej we Mszy świętej. Jest obecny w kapłanie, w zgromadzeniu, w słowie i w Chlebie eucharystycznym. Tu dokonuje swego dzieła odkupienia i tu do nas wychodzi, przemawiając swoim słowem i karmiąc swoim Ciałem, wprowadza nas do wnętrza swego kontaktu z Ojcem.
Jak zatem uczestniczyć, żeby Msza święta jako miejsce ofiary Chrystusa i naszej stała się dla nas źródłem życia: doprowadzała do rzeczywistego spotkania z Żywym Bogiem i była dla nas dynamiką autentycznego świadectwa?
Oto Mała Metoda uczestniczenia we Mszy świętej. Można ją ująć w pięciu punktach:
- Na początku Mszy świętej
Stanąć przy Ukrzyżowanym (KRZYŻ). Żegnamy się na początku i na końcu Mszy świętej. Czyń ten znak świadomie i ze czcią, bo wstępujesz do Ziemi Obiecanej, wchodzisz w misterium Boga w Trójcy Jedynego; stań w obecności Boga i w obecności tego, co się we Mszy świętej wydarzy: uobecni się krzyżowa ofiara Chrystusa, którą składa On w Duchu Świętym Ojcu za nasze grzechy. Milcząc i miłując stań przy krzyżu na Golgocie; obudź w sobie akt wiary, nadziei i miłości do Boga, który przychodzi do ciebie, a także akt żalu. Krzyż na początku Mszy przypomina, że i my razem z Chrystusem mamy oddać się Ojcu w ofierze, a błogosławieństwo po skończonej Mszy zachęca nas do ofiarnego służenia Chrystusowi obecnemu w drugim człowieku.
- W czasie czytania Słowa Bożego
Być dobrą glebą, która przyjmie ziarno (SŁOWO). W liturgii Słowa Chrystus obecny, ale niewidoczny, zaczyna do nas przemawiać. Mówimy: Oto słowo Pańskie. Bóg mówi, kim jest i co z miłości dla nas uczynił, i czego od nas oczekuje.
- Słuchaj uważnie, bo słowo odnosi się do ciebie;
- staraj się przekształcić słuchanie w słyszenie, abyś mógł poznać i zrozumieć bliskość Obecnego Chrystusa i liturgię Ofiary, następną część Mszy świętej;
- ucz się być wiernym nie tylko przykazaniom Bożym, ale i radom Chrystusa;
- staraj się wzbudzać postanowienia zerwania z grzechem, złymi przywiązaniami i kształtuj ducha ofiary aż do heroizmu; słowo zobowiązuje!
- wzmacniaj gotowość zmiany życia według woli Bożej;
- staraj się dostrzec wolę Bożą w słyszanym słowie i wzmacniaj wiarę; „wiara jest ze słuchania” ( por. Rz 10,17);
- staraj się przyswoić wyjaśnienie słowa, słuchając homilii i łącząc się w modlitwie ze zgromadzoną wspólnotą.
- W czasie przygotowania darów
Złożyć swój dar, a przede wszystkim siebie samego (DAR). Złożenie darów ofiarnych jest znakiem ofiary życia. Chleb i wino na ołtarzu wyrażają symbolicznie pracę, całą działalność człowieka i wszelkie dobra, jakie z tego trudu pochodzą, „owoc ziemi i pracy rąk ludzkich”.
Patrząc na obrzęd składania darów na ołtarzu ucz się odpowiedzialności za pracę, za wykonywany zawód i zobowiązania stanowe. Staraj się przekształcić patrzenie w widzenie, bo za chwilę w tym chlebie i winie składanym w ofierze zobaczysz Chrystusa umierającego za Ciebie. Naucz się widzieć wiarą to, co jest niewidoczne dla oczu, by patrzeć na ludzi i świat oczyma Zmartwychwstałego.
- Po przeistoczeniu
Czyń co widzisz (OFIARA). Po przeistoczeniu jest w Chlebie obecny Żywy Bóg.
Kiedy kapłan podnosi Hostię i kielich z Winem oczyma wiary widzisz ukrzyżowanego Chrystusa – wszystko co dla nas uczynił jest tu i teraz dla nas.
- Ofiaruj Chrystusa i siebie samego razem z Nim w odpowiedzi na tę miłość Boga.
- Ofiaruj siebie za grzechy własne i drugich i proś o przymnożenie łask dla Kościoła oraz dla tych, którzy się o nie nie starają.
Moment ten nazywa się „wspomnieniem uobecniającym” (anamneza). Wtedy to, co pamiętamy i wiemy o Bogu i Jego dziele zbawczym dokonanym dla nas przez Chrystusa i Ducha Świętego staje się obecne tu i teraz (hodie) w sposób sakramentalny po to, żeby każdy z nas mógł włączyć się cały w ofiarę Chrystusa, która przynosi zbawienie i zmartwychwstanie.
W tym miejscu Mszy świętej kapłan wypowiada modlitwę, która uwydatnia te treści – wspomnienie i ofiarę. Celebrans mówi: „Wspominając śmierć i zmartwychwstanie Twojego Syna, ofiarujemy Tobie…”.
- Uświadom sobie jeszcze wyraźniej jedność twojej ofiary z Ofiarą Chrystusa podczas modlitwy: „Przez Chrystusa z Chrystusem i w Chrystusie…”
- Podczas Komunii
Być z Chrystusem jedno (KOMUNIA).
Dialog: – „Ciało Chrystusa” – „Amen” – „Amen” znaczy: „tak jest”, „niech tak się stanie”, „fiat”.
Mając serce czyste od grzechów, ile razy jesteś na Mszy świętej, przyjmuj zawsze Ciało Pańskie. Na tym polega zjednoczenie z Nim i z Kościołem – wspólnotą.
Przyjmując Boga Żywego do wnętrza, wyznawaj publicznie wiarę w Jego obecność w Eucharystii i gotowość do udziału w życiu Boga Jedynego w Trójcy przez posłuszeństwo jego woli. Wzbudź w sobie większą gotowość do naśladowania Chrystusa w Jego synowskim posłuszeństwie Ojcu aż do śmierci (Flp 2,8). Jak synowie w Synu: „Już nie ja żyję, ale żyje we mnie Chrystus” (Ga 2,20). Jeśli przyjmujesz Chrystusa w Komunii sakramentalnej , wychodzisz z Kościoła z Nim razem, by zanieść Jego miłość ukrzyżowaną tam, gdzie jej nie znają i szukają, by dać świadectwo. Jeśli nie możesz być w dzień powszedni na Mszy świętej, przyjmij Komunię świętą w sposób duchowy – to znaczy przez szczere i pełne gorącej, żarliwej miłości pragnienie.
Uczestniczenie we Mszy świętej będzie bardziej owocne, kiedy zaczniesz przekształcać uczestniczenie z obowiązku w uczestniczenie z miłości, a przykazanie Kościoła „w niedzielę i święta we Mszy świętej uczestniczyć” doprowadzi cię do zasady: „ każdego dnia we Mszy świętej uczestniczyć”.
Tak czyń!
Wtedy doświadczysz, że jarzmo krzyża jest słodkie a brzemię lekkie, bo niesione z Chrystusem. I zakosztujesz w życiu słodyczy Jego przyjaźni.
Bp Wacław Świerzawski
Dodaj komentarz